استنلس استیل (stainless steel)
استنلس استیل آلیاژی آهنی می‌باشد که دارای کروم بیش از 10.5% و کربن کمتر از 0.5% است، این آلیاژ آهنی قابلیت خود ترمیمی سطح داشته (سطح منفعل) و در مقابل خوردگی مقاوم است.
گروه‌های اصلی استنلس استیل
استنلس نگیر (غیر مغناطیسی)
آلیاژ آهن- کروم-نیکل با کربن از 0.1% (شامل انواع 1.4301/304 که معمولا به عنوان 8/18 و 10/18 نیز شناخته می‌شوند) در حالت کار نشده خاصیت غیر آهن ربایی دارد و بیشتر از 65% مصرف جهانی استنلس را به خود اختصاص می‌دهد.
استنلس بگیر (مغناطیسی)
آلیاژ آهن-کروم با کربن بالای 0/1% که دارای خاصیت آهن ربایی می‌باشد.
استنلس مارتنزیت
آلیاژ آهن-کروم با کربن بالای 1/0% که دارای خاصیت آهن ربایی و همچنین سختی پذیر است.
استیل دوپلکس: آلیاژ آهن-کروم و نیکل با ساختمانی از ترکیب استیل‌های مغناطیسی و غیر مغناطیسی و خاصیت آهن ربایی
خواص اصلی استنلس استیل
- مقاوم در برابر خوردگی
- کارکرد عالی
- مقاوم در برابر حرارت
- هزینه پائین در طول عمر مفید-100% قابل بازیافت
- خنثی از نظر بیولوژیکی
- سهولت در تولید و پاکیزگی
- نسبت بالای مقاومت به وزن
سطوح معمول و مسیر تولید هر یک
- نورد گرم، عملیات حرارتی و اسیدشویی شده (1D)
- نورد سرد، عملیات حرارتی و اسیدشویی سطح به اضافه عملیات روی سطح (2B)
- سخت شده (2H)
- نورد سرد، عملیات حرارتی در شرایط غیر اتمسفریک (BA-براق) به اضافه عملیات نهایی روی سطح (2R)
انواع استنلس‌های بگیر (مغناطیسی)
پرمصرف‌ترین آنها (AISI ۴۳۰) ۱.۴۰۱۶ می‌باشد. استفاده از آلیاژهایی با کروم پائین در شرایطی که شکل ظاهری در الویت قرار ندارد و شرایط سخت محیطی موجود نمی‌باشد، امکان پذیر است.
بالا رفتن میزان کروم و مولبیدن سبب افزایش مقاومت در برابر خوردگی می‌شود. همچنین افزایش میزان تیتانیوم و نیوبیوم نیز خاصیت جوش پذیری را افزایش می‌دهد.
تعاریف بر اساس EN10080 و AISI
تعریف دوپلکس
در حالت کلی استنلس استیل‌های دوپلکس از نظر میزان مقاومت مکانیکی در سطح بالاتری نسبت به انواع معمول استنلس‌های بگیر (مغناطیسی) و نگیر (غیرمغناطیسی) قرار می‌گیرند.
در شکل زیر می‌توانید تفاوت استنلس‌ها دوپلکس که نوع EN.۱.۴۴۶۲ پرمصرف‌ترین آنها است مشاهده نمایید.
تعاریف بر اساس EN10080 و AISI
چگونگی ارتباط استنلس‌های نگیر (غیر مغناطیسی) با یکدیگر
با تغییر ترکیب آلیاژی استنلس استیل پایه، 1.4301 حصول آلیاژهای دیگر به شکل ذیل امکان پذیر است.
مقادیر فوق بر اساس استاندارد EN10080 و AISI تعریف شده است. لازم به ذکر است که استانداردهای AISI و EN عینا مانند یکدیگر نیستند.
